Betekenis: kwikzalf; blauwe boter; blauwe ruiterzalf.
Een mengsel van varkensreuzel en kwik dat heel vroeger werd gebruikt tegen schurft in de geneeskunde en voor het insmeren van de schroefdraden van bouten en moeren in de scheepvaart.
Later werd het een mengsel van vaseline en kwik gebruikt tegen syfilis.
Volgens Van Dale (1989) daarentegen was het mengsel van (30%) kwik, (5%) wolvet en (65%) bezoëreuzel zonder een bepaald doel. Een «sterke» kwikzalf bevatte veel meer kwik (50%) en wolvet (8%).
Van Dale en vergeten woorden gaan nu eenmaal niet goed samen…